سرنوشت شوم

 

 

 

 

 

" بمب اتم " جاپان را فلج کرد

در قرن بیست

و " انتحار "

افغانستان را

در قرن بیست و یک

سرنوشت شومی خواهد بود.

 

 

 

 

                                 14/7/1385

 

 

 

فاجعه

 

 

 

 

 

یک شهر در میان کوه

و در هیاهو

پنهان کرده است

قامت اش را

تا دستی از آن سوی کوه

بر شانه های شهر

به دیوار خانه های کاهگلی

در ظلمتی شبی که رسیده از راه

همزاد آن اهریمن سیاه

آشفته نسازد رویاهایش را.

کوهها، مهربانانه به دور شهر

از شمال به جنوب

و از شرق تا به غرب

دیوار کشیده اند

اما زمانی شمارش معکوس یک فاجعه

آغاز می شود.

کوهها، مبهوت و نا توان

نظاره گر اند در این میان.

صبرا و شتیلا

شبیه سازی می شوند

در شهری که صورت دیگر سارایووست

و کوزوو، ذوب می شود

در آتش سوزیی کابل

و بابل

تا تداعی گر برگشت تاریخ

در ذهنها باشد.

 

 

 

                                    حمل 1382

 

 

 

 

 

 

 

 

 

عروس هزار داماد

 

 

 

 

 

چه وحشتناک اینجا باد دارد

همه در آن دلی ناشاد دارد

برای کام، ناکام مانده این دل

عروسی که هزار داماد دارد

 

 

 

 

                             30/7/1385

 

 

 

 

 

 

غروب شهر

 

 

 

 

 

 

 

شب اینجا از غروب الهام می گیرد

سگ اینجا از سیاهی وام می گیرد

چه وحشتناک گورستان این شهر

که مرده ها ز مرده کام می گیرد

 

 

 

 

                              21/6/1385

 

 

 

حسرت یک شمع

 

 

 

 

 

    

شب اینجا تا سحر عمق سیاهی ست

سراسر وحشت و دشت و تباهی ست

شب اینجا حسرت یک شمع تا صبح

و جمعی آن شهر فکر شاهی ست

 

 

 

                                                     25/7/1385

 

 

 

 

 

 

 

برکه ی خالی

 

 

 

 

آسمان گرفته باز رنگ کبود

می رود رو به سیاهی کرده دود

ابر تیره زایش باران دارد

تا که این برکه ی خالی برد از باران سود

 

 

 

                                                                5/7/1385

 

 از فصل یکم

مجموعه شعر " و اینجا شفقها آرمیده اند "

 

 

 

 

بهاریه (سه)

 

 

 

 

 

گرم شده است بار دیگر آفتاب

تا حقیقت سوزاننده اش به اثبات رسیده باشد

دشت های سبز به نفس نفس افتاده اند

و حس برتری جویی اش یکبار دیگر بر زبانها

زمین دوباره آهنگ همنوا شدن با آفتاب سرداده است

و تو فرو رفته در رویا

که من حقیقتی را برایت روشن سازم

که چرا می کنند پرواز از اینجا دو پرستو باهم

گندمهای سبز به زردی گراییده اند

و درختان، تاراج عمر شان را به دست باغبان پیر به نظاره نشسته اند

و نامزد ها بیرحمانه گلها را به یکدیگر هدیه می دهند

آیا این برای تو کافی نیست؟

پنجره ها باز است برای ورود بوی باران

یگانه درخت سرو وسط حویلی که یادگار سالهای کودکی ماست

می ترسم تا تو اگر بیایی

باد بیرحمانه به جانش افتاده باشد

همه چیز می خواهند خودشان باشند

و من هنوز در رویا هایم با تو بودن را تجربه می کنم

حالا شبحی مقابلم ایستاده که بزرگ شده خاطرات کودکی ام است

پیاله ی خالی قهوه در روز های ملایم بهاری در انتظار قطره های باران است

همه چیز رنگ عوص کرده

دیوار های خاکستری سبز شده اند

آفتاب بی تابی می کند و برای عبور از غروب

به طلوع می اندیشد.

 

 

 

 

 

                                                                                   زمستان 1382

 

 

 

  از فصل یکم

  مجموعه شعر " و اینجا شفقها آرمیده اند "  

 

 

 

 

 

 

حسرت یک شمع

 

 

 

 

شب اینجا تا سحر عمق سیاهی ست

سراسر وحشت و دشت و تباهی ست

شب اینجا حسرت یک شمع تا صبح

و جمعی آن سوی شهر فکر شاهی ست

 

 

 

                                                 25/7/1385

 

 

 

 

 

بهاریه (2)

 

 

 

 

 

اینک شاخه های لخت درختان پربار گشته اند

و کشتمندی زیر آن سایه درخت

قسمت می کند ضیا فت ساده ی خوانی را با زن جوان

سوگند می خورند به پیمان مقدسی که با هم بسته اند

جاداده زوج گنجشکی را درخت سپیدار

آوازهای عاشقانه پر کرده این فضا

و گنجشکها همچنان از سر گرفته اند عاشقانه ترین آواز ها

و ته مانده ی خوان را به منقار کشیده اند

همه چیز، زندگی را از سرگرفته و سبز شده اند

و من مانده ام در قاب سبز رویاهای خویش

در فراسوی دشت سبز بیکران

در انتظار رویت ماه به انتظار مانده ام .

 

 

 

                                                         زمستان 1382

 

 

  از فصل یکم

  مجموعه شعر " و اینجا شفقها آرمیده اند "  

 

 

 

بهاریه (یک)

 

 

 

 

 

از راه رسیده  است بهار
با قامتی به بلندای سپیدار
روییده است یک اتفاق سبز
و دشت های یخ زده و خواب بیدار گشته اند.
پیچده است زمین در خود و ناله کرده است 

از درد زایش یک زایمان

فصلی که سرسبد فصلهای دیگر است

دیده گشوده در دامان مادرش، زمین

کوهها مشت مشت شده اند در کنار هم

باران سرازیر شده و باز شده مشت کوه

می ریزد آب از شیار انگشتان دست کوه

و من گم کرده ام خودم را در میان انگشتان دست کوه

آن دور دستها بستر زمین هم رنگین شده است

چشم که می گشایم خیره کننده است این همه زیبایی

سرخ، سوسنی، نارنجی، ارغوانی

گلهای یاس و شقایق در بستر زمین.

 

 

 

                                                                            

                                                                                                                            زمستان 1382

 

 

  از فصل یکم

  مجموعه شعر " و اینجا شفقها آرمیده اند "  

 

 

 

اندیشه های سبز

 

 

 

بعد باران شهر ما گل می شود کوچه ها هم 
دشت هایش می شود سبز لاله ها هم 
فصل باران در بهاران سبز و خرم 
می شکفد نسترن ها غنچه ها هم 
ابرهای تار و تیره شهر ما 
زایش باران دارد ژاله هم 
یک بغل اندیشه های سبز دارد یار ما 
غنچه هایش ناشکفته مانده و اندیشه ها هم 

 

                                                                حوت ۱۳۸۳

 

  

  از فصل یکم

  مجموعه شعر " و اینجا شفقها آرمیده اند "  

 

 

 

 

 

نوروز (3)

باز است پنجره ها

 

 

 

 

 

 

جان گرفته اندکی بعد،

آفتاب

و تو در هاله ی ابهام

که چرا گنجشکها

صبح زود بعد طلوع

باغ را پر می کنند

با صدای جیک و جیک

با دو تا پری که دارند به منقار

گلها دسته شده

گلها بسته شده

تا شوند هدیه برای شهری از نامزدها

اگر افتاد گذر ات این طرفها

باز است پنجره ها

و درخت یادگاری

وسط باغچه ی حویلی

که گرفته باد آن را

شاخه هایش را به بازی

و هنوز من اینجا

و هنوز در رویا

با تو بودن را

با تو رفتن را

می کشم طرح این زندگی را

لب این این پنجره ی باز

رو به باران

رو به باغچه

عطر این پیاله ی قهوه

شده است سخت عجین

با بوی باران

همه چیز رنگ عوض کرده

و شب

بعد غروب

می رود رو به طلوع

و من

آخرین شعرم را

اولین روز بهار

می کنم هدیه به تو

و تو آهسته برایت

می کنی زمزمه آنرا.

 

 

                             16/6/1385

 

 

 

 

 

  از فصل یکم

  مجموعه شعر " و اینجا شفقها آرمیده اند "  

 

 

 

 

 

 

 

 

نوروز (2)

تا ابد در رویا

 

 

 

 

 

شاخه ها پر بار گشته

دو پرستو روی شاخه

دو پرستو عاشقانه

کشتمندی زیر آن سایه درخت

سر یک سفره ی ساده

با زنی جوان و زیبا

با زنی شبیه رویا

بسته اند پیمانی

تا ابد در رویا.

مانده ایم این من و تو

شده ایم سبز

برای همه ی فرداها.

 

 

                             16/6/1385

 

 

  از فصل یکم

  مجموعه شعر " و اینجا شفقها آرمیده اند "